The long road to Mandela

De Transkei is het gebied waar Nelson Mandela is geboren en opgegroeid, in het kleine dorpje Mvezo en dat is onze eerste stop voor vandaag. Op de heuvel waarop het dorpje Mvezo ligt, verreist op dit moment een gigantisch complex die op korte termijn het geboortemuseum van Nelson Mandela moet huisvesten. Op dit moment valt er niet zo gek veel te zien, en de rondawel waar Nelson is geboren, is verre van origineel maar een herbouwde kopie. Foto’s maken mag er niet. De bewaker is verder erg hulpvaardig en verteld uitgebreid over het toekomstige museum. Het dorpje is in ieder geval ontsloten door een prachtige nieuwe klinkerweg die door de heuvels slingert. De stuurpret is er dus niet minder om.

We besluiten verder te rijden naar het Mandela museum in Quno. Wat een teleurstelling blijkt. Architectonisch een mooi stukje huisvlijt, maar zoals zo vaak heeft de architect zich laten leiden door persoonlijke voorkeuren waardoor er een monumentale constructie is neergezet waarvoor lokaal de middelen voor onderhoud ontbreken. Zonde… vooral ook omdat inhoudelijk het museum te kort schiet, ondanks onze enthousiaste gids. Er staat in één grote zaal een kopie van Mandela’s cel op Robbeneiland (maar daarvoor kun je beter Robbeneiland zelf bezoeken) en een aantal onsamenhangende tekstposters langs de wanden. Van het oorspronkelijke basisloontje waar Mandela zijn onderwijs heeft genoten, resteert alleen nog een vage ophoging in het landschap.

We besluiten de snavels van de BMW’s op Coffee Bay te richten. Het binnenland is warm, en we snakken naar de verkoeling aan de kust en zijn dan ook blij als we de N2 weer kunnen verlaten. In tegenstelling tot de vorige twee locaties, is de weg naar Coffee Bay wel volledig verhard. In principe is het gewoon de ‘oude’ gravelweg die is voorzien van een asfaltlaag. Maar OMG, wat is dit een fijne stuurweg! In de bochten is het asfalt in ‘verkanting’ gelegd, net als op een circuit. Het asfalt kleeft aan de banden als schuurpapier en we genieten van de weidse panorama’s die om iedere bocht en na iedere heuvel weer lijken te veranderen.

De weg naar Coffee Bay kan zich met recht meten met de mooiste stuurwegen in Europa. Sterker nog, ik durf te stellen dat deze weg veel beter is! Kleurrijke rondawels, uitgestrekte graslanden en tropisch aandoende bospartijen wisselen elkaar af. Werd het landschap naar Kob Inn en Kei Mouth gedomineerd door uitgestrekte graslanden, hier is de begroeiing meer weelderig, haast uitbundig. De geuren, de kleuren… de afstand die we rijden lijkt geen tijd te kennen en voordat we er op verdacht zijn, bereiken we Coffeebay. Na de laatste heuvel rijden we naar beneden, richting de Indische Oceaan. Het vergezicht is adembenemend… Coffee Bay ligt aan een soort omsloten lagune en het is één van de mooiste entrees die we in Zuid Afrika zullen meemaken.

Coffee Bay staat vooral bekend als reisdoel voor backpackers; wij zijn te gast in het Ocean View hotel. Een iets gedateerd familiehotel, midden in een tropische tuin gelegen en in tegenstelling tot de vorige twee accommodaties, met direct toegang tot het strand. En… met een strandbar! Best wel tekenend… dat de entree van Coffeebay op ons meer indruk maakt dan het Mandela museum in Quno. Maar vandaag sluiten wij onze ‘Long way to Mandela’ in ieder geval succesvol af in de strandbar van Ocean View! Mission accomplished.