Blue Monday on a Sunday River

EINDELIJK. Eindelijk weer asfalt! Ik bedoel, d’r is niets mis met de ‘gruispaaien’ in de Karoo, en de BMW voelt zich er als de spreekwoordelijke vis in het water. Maar na anderhalve week stofhappen en stuiteren voel je dat je, als ongeoefende offroad rijder, toch wel moe begint te worden. En net op dat moment dat je instinct aangeeft: ‘Pas op, laat je aandacht niet verslappen!’ is daar dat fantastische teerhoudende spul die ons over de Olifantskoppas voert. Vanaf nu weer verharde wegen!

We zijn op weg naar Addo, waar we twee nachten zullen blijven. Mooie gelegenheid om de blogs bij te werken, foto’s te sorteren, de motoren na te kijken en vooral eens goed schoon te maken. Eenmaal voorbij de Olifantskoppas merk je dat de natuur langzaam maar stadig beïnvloed wordt door de Indische oceaan. De lage struikbegroeing maakt plaats voor weelderig groen; agaven voor bananenpalmen en de doornstruiken voor oleanders en bomen met de meest fantastische bloesem die ik ooit heb gezien.

Crislin’s African lodge (http://chrislin.co.za/ ) is snel gevonden en ligt in het grootste Citrusteeltgebied van Zuid Afrika. Uitgestrekte boomgaarden met mandarijnen, citroenen en sinaasappels vullen de zwoele lucht met een heerlijke geur. We nemen intrek in onze ruime, mooie accommodatie en worden in restaurant 'Sneezewood' getrakteerd op de lekkerste sandwich die ik ooit heb gehad. Honger maakt zelfs rauwe bonen zoet, maar het smakenpalet van dit stukje culinaire huisvlijt is ronduit fantastisch.

Johan en Michiel gaan ’s middags een avontuur met een ‘ritslijn’ beleven (soort van abseilen, maar dan anders), in verband met een oude rugblessure besluit ik de blogs bij te werken en het zwembad van Crislin’s African Lodge aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Het diner wat in restaurant 'Sneezewood' volgt is fantastisch! Ik heb in de 16 jaar dat ik in Zuid Afrika kom, eigenlijk nog nooit slecht gegeten, maar wat de Chef van Crislin op tafel zet is gewoon subliem. Jean, een jonge vent die een goed georganiseerde keukenploeg aanstuurt, is een soort van Jamie Oliver van Zuid Afrika. Bescheiden en met gepaste trots op wat hij en zijn ploeg presteert. Zelfs als je niet bij Crislin’s overnacht, is zijn restaurant een bezoek waard.

Het ontbijt is al even goed. Michiel en ik gaan deze maandag de Zondagrivier verkennen. Onze gids Chin is een enthousiaste kerel die blijk geeft van een enorme soortenkennis. De ochtend vliegt voorbij, net als de visarend, de reuzenreiger en de talloze velgekleurde ‘kingfishers’ (IJsvogeltjes). Dit is voorwaar en zeker géén blauwe maandag! Weinig mensen zullen een kanosafari associëren met Afrika, maar het is een absolute aanrader. De mensen van Crisscross Adventure (http://www.crisscrossadventures.co.za/ )zijn bovendien goed voorbereid en georganiseerd.

Het voelt dan ook goed als we ’s middags na de lunch wederom met Crisscross Adventure op pad mogen, dit keer met een stoere safari Landrover. We gaan nu echt op safari in het Addo National Park. Als we aan het einde van de middag plotseling midden in een enorme kudde olifanten geraken, is onze dag he-le-maal goed. Majestueus bewegen de giganten tussen het fijnbos. We zien hoe twee jonge Kudu’s een krachtmeting houden en Zebra’s net een streepje te ver gaan. Een Cheetah ligt lui onder een peperboom bij te komen en energie bij te tanken voordat dit snelste landzoogdier (120 km/h, 0-100 in 3,5 seconden en dat alles zonder doping!) op pad gaat voor zijn avondmaaltijd.

Als we aan het begin van de avond terug komen bij Crislin’s, zijn we moe van alle indrukken. Wat een fantastisch land is dit toch, en wat is de Eastern Cape provincie verrassend mooi en divers!