Na wederom een fantastisch ontbijt – waarom smaken tropische
vruchten in de plek van herkomst toch altijd zoveel beter als uit het fruitvak
van de lokale super in Nederland? – worden we uitgezwaaid door Anne en Dave en
rijden we richting Cradock, de grootste plaats in de omgeving. We genieten
wederom van mooie wegen en een fantastisch uitzicht en zoals inmiddels bijna
een gewoonte is geworden, ronduit vriendelijke mensen die de drie ‘musketiers’
op hun ploffietsen toezwaaien.
In Cradock worden de voorraden weer aangevuld (zowel van de
motorfietsen als hun berijders) en we rijden verder richting Sommerset East,
maar niet voordat Michiel een ‘windpomp’ op de Motorradical topkoffer van zijn
BMW heeft geplakt. Het weer is uitstekend, zonnig, graadje of 20, dus eigenlijk
ideaal motorweer. Na ongeveer een 50 kilometer na Cradock bereiken we de
Daggaboer Padstal (www.daggaboerfarmstall.co.za
) die is uitgeroepen als ‘beste padstal van Zuid Afrika’. Het grappige aan de
naam… ‘Dagga’ betekend niets meer- of minder als wiet… Laat dat nu het enige
zijn wat we er niet kunnen krijgen, maar de melktert brengt ons in ieder geval
in hogere cullinaire sferen!
De weg slingert door het landschap en verveelt geen moment.
Ook opvallend…: op deze doorgaande route naar de kust wordt écht overal aan de
weg gewerkt, vooral nu in Zuid Afrika de zomervakanties weer zijn afgelopen. Als
we dichter bij Sommerset East komen, valt op dat ook de vegetatie veranderd: de
kleine struikjes die we in de Karoo zagen, maken plaats voor weelderig groen en
hoge wolfsmelk cactussen. De akkers met schapen en melkvee maken plaats voor
uitgebreide boomgaarden met citrusbomen; die op deze mooie, inmiddels iets
zwoele zomerdag een heerlijke geur verspreiden. Wat je als automobilist,
beschermd door pollenfilters en airconditioning wel niet allemaal moet missen…!
We schieten dan ook behoorlijk goed op en bereiken onze
volgende accommodatie, Glen Avon guest farm, in het begin van de middag. Glen
Avon is de derde guestfarm die we als accommodatie bezoeken, maar is totaal
anders dan Gonara of Low Lands. Het hoofdgebouw is prachtig gelegen in een
weelderige landschapstuin die zich het best laat vergelijken met een Engels
park. We slapen in de cottage, die iets verder van het hoofdgebouw op het
uitgebreide terrein staat.
Het is inmiddels gaan regenen, en de temperatuur loopt zienderogen
achteruit. Gelukkig is de cottage voorzien van een mooie, gietijzeren openhaard
en het duurt maar even voordat Johan het vuurtje goed aan de gang brengt. We
trakteren ons na het avondeten op een gezellige avond. We voelen ons een beetje
de drie kleine biggetjes uit het sprookje met de grote boze wolf.
Gelukkig in ons stenen, rietgedekte huisje, met een
knapperend haardvuur, een goed flesje heerlijke Zuid Afrikaanse wijn en 3
comfortabele schommelstoelen. Ach,… wat wil ‘den Mensch’ nu meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten