We verlaten Glen Avon vroeg in de ochtend. Vandaag staat er
weer een behoorlijke portie gravel op het programma en we hebben het vermoeden
dat de gravelwegen in deze regio wel eens minder goed zouden kunnen zijn dan de
paden die we reeds eerder met zoveel plezier hebben geregen. Het noodweer van
een paar dagen geleden zal ook zeker hier zijn sporen hebben nagelaten…
Dat blijkt! Weten we aanvankelijk nog een behoorlijke
snelheid aan te houden, veranderd de brede weg in een stuiterballenbak van
jewelste. Grootmoeders en Arnold Scwarzenecker zouden er jaloers op zijn want
de weg krijgt meer- en meer het effect mee van een enorm wasbord, waarbij op
hellingen af en toe zelfs de harde rotslaag is blootgelegd door het wassende
water.
We zijn dan ook meer dan blij als we Kuzuko Game Reserve (www.kuzuko.com ) bereiken en de motoren bij
het entreegebouw moeten achterlaten. Vanaf hier worden we per Landcruiser
vervoerd; we zijn namelijk aangekomen bij het Addo Nationale Park, bekend van
de olifanten. De ontvangst in de Lodge is ronduit uitmuntend; inclusief warme
washandjes om je gezicht en handen ff van het stof te kunnen ontdoen. Christine
heet ons welkom en als we buiten op het terras bijkomen van de lange ‘stuiter’
reis, zien we hoe fantastisch, nee, prachtig de lodge is gelegen: op het hoge
heuvel, met een uitzicht zover het oog reikt. Precies zoals ik me Afrika
voorstel!
De filosofie achter de organisatie van Kuzuko is gewoon
goed: niet zomaar een toeristenmagneet, maar een organisatie die daadwerkelijk
bezig is met de rehabilitatie van Zuid Afrika’s rijke natuur, maar juist door
de inzet van lokale kennis en menskracht ook nog eens de lokale economie
ondersteund. Arlo, een jonge ranger van 22, is de komende twee dagen onze gids
en enthousiast verteld hij over zijn werk, zijn liefde voor zijn Zuid Afrika en
de rijke natuur. Er ontstaat direct een klik tussen de ‘drie biggetjes’ en hun
trotse hoeder ;)
Michiel en Johan gaan s’avonds op een game drive, ik werk de
blog bij. Arlo schuift ’s avonds aan bij het diner en weet mij- en Johan over
te halen om vooral de volgende ochtend mee te gaan op een hiketrail naar
eeuwenoude rotstekeningen van de /Xan. We laten ons graag overhalen en we
worden die ochtend getrakteerd op een fantastische wandeling. Vanuit de
overhangende rotspartij zien we in de groene vallei beneden ons giraffen,
zebra’s, kudu’s en struisvogels. Het lijkt de Serengeti in het klein. De
rotstekeningen zijn hier bijzonder goed geconserveerd en met een beetje
schaamrood op de kaken laat Arlo ons een rotstekening zien die duidelijk de
suggestie wekt van een groepje mensen die, ahum, duidelijk genegenheid voor
elkaar hebben. Kamasutra in de Karoo… Wie had dat verwacht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten