Eigenlijk is intercontinentaal vliegen net zoiets als
motorrijden: Je verlegd grenzen zonder dat je er zelf op verdacht bent. Met het
verschil dat dit met motorrijden ongemerkt gebeurd omdat Europa in principe grenzeloos
is geworden; en met vliegen omdat het zo dodelijk saai is. Afijn, kniesoor die
er op let. Vliegen is wel een handige manier om in 10 uur tijd Linéa recta naar
de andere kant van de aardkloot te vliegen. Handig als in Nederland op dat
moment de laatste sneeuwresten wegsmelten en het laatste oudejaars vuurwerk nog
ff illegaal 2015 in wordt geschoten, en het op die andere plek toch zeker 20
tot 25 graden Celsius warmer is.
De oudejaarsvisite (altijd weer gezellig, met oliebollen,
appelflappen en de typisch Oost Groningse lekkernijen als kniepertjes en
spekkedikken) laat geïnteresseerd blijk geven van ontbrekende geografische
kennis: Ik ga naar Zuid Afrika, dus das best link, met al die ebola enzo… Niet
beseffend dat Kaapstad verder van de ebola- haart verwijderd is dan Brussel of
Amsterdam.
Oh, ja… de 100 puntenvraag (overigens vaker gesteld): “Naar
welk land in Zuid Afrika ga je eigenlijk?”. Het is dat ik al dik in de Glühwein
zit (uiteraard homemade van een deftige Zuid Afrikaanse pinotage, kenner weet
nu voldoende) anders zou ik die opmerking ook nog serieus beantwoorden. Die
deftige pinotage is overigens gewoon de huiswijn van de Aldi. Die wijn waardoor
aantal van die deftige someliers (das Deftigs voor wijnproever) door een bekend
Nederlands consumenteninstituut bij hun welriekende wijnneus zijn genomen:
geëtiketteerd was het bocht, geblindeerd een topwijn.
En viola, in een ‘strike’ zitten we weer bij het moraal van
het verhaal. Want een land, dat via nota bene de Aldi de beste wijn aan
Nederland serveert, daar moet het tocht goed toeven zijn? Anyway, allemaal
voltooid verleden tijd want dat wist ik immers al lang. Anders zou ik niet voor
de zesde keer in 16 jaar tijd weer in dat saaie vliegtuig zitten (de laptop mag
tegenwoordig aan, als de antenne maar uit staat) om er te komen, niet waar? Een
plek waar je het niet naar je zin hebt (gehad), daar ga je immers vrijwillig
niet weer naar terug.
We zijn er nog niet. Ik heb achter de vleugel van de KLM
777-200 langs, een magistraal uitzicht over de uitgestrekte wijdte van de
Sahara. Zand. Heb ik eigenlijk als motorrijder net zo’n hekel aan als aan
intercontinentaal vliegen. Vooral fijn zand. Gravel vind ik prachtig. Daar kan
ik iets mee. Maar dat vermaledijde fijne zand, of het nu op een zandpad op de
Havelterberg is, of aan het strand bij Maputo… Ik háát het. Genopt of niet.
Enorm grote zandbank, die Sahara. Zelfs met een
kruissnelheid van 870 km/h (dat getal wil ik wel eens op de display van mijn
TomTom rider zien) lijkt er geen einde aan te komen. Respect voor die stoere
mannen en vrouwen die hier jaarlijks die beruchte rally reden, en dan vooral
natuurlijk op de motorfiets. Of de Hero’s Challenge om mijn part!
En dan vooral de ‘dikkerds’, toen de Dakar nog niet aan
banden was gelegd en ‘nothing compares to cubic inches’ ook voor motorfietsen gold.
De BMW R80GS Dakar van het eerste uur, de Honda XLV750R en NXR750 uit de jaren
‘tachtig, de Gagiva’s en Gilera’s uit de jaren ’90… De tijd dat de Dakar nog kleurrijk was.
Koningsgezind als ik ben, ben ik blij met Oranje maar de Dakar is een eentonige
proloog geworden. Noem ‘m dan ook geen Dakar meer, maar de Bonus Airus of
verzin maar iets. Gaat toch om het grote geld. De mooie plaatjes zijn ondanks
de continentale verschuiving – gelukkig - gebleven.
Morgen eindelijk weer MOTOTRIJDEN!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten